- Κρεμόνα
- (Cremona). Πόλη (70.887 κάτ. το 2001) της βόρειας Ιταλίας, πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας (1.771 τ. χλμ., 334.087 κάτ.) στην περιοχή της Λομβαρδίας. Είναι χτισμένη στην ανατολική όχθη του ποταμού Πάδου. Αποτελεί πολυσύχναστο εμπορικό κέντρο, με εργοστάσια επεξεργασίας τροφίμων, κατασκευής αγροτικών μηχανημάτων και υφαντουργίας μεταξωτών στην ευρύτερη περιφέρειά της, καθώς επίσης και εργαστήρια –διεθνούς φήμης– κατασκευής μουσικών οργάνων, κυρίως εγχόρδων. Οι πιο γνωστοί κατασκευαστές μουσικών οργάνων στην ιστορία της Κ. υπήρξαν οι Αντρέα, Αντόνιο, Τζιρόλαμο, Νικολό και Τζιρόλαμο Β’ Αμάτι (16ος και 17ος αι., βλ. λ. Αμάτι), οι οποίοι εργάστηκαν για τον Κάρολο Θ’ και τον Ερρίκο Δ’. Αξιομνημόνευτοι κατασκευαστές οργάνων ήταν και οι Τζουζέπε Τζοβάνι Μπατίστα και Τζουζέπε Αντόνιο Γκουαρνέρι (βλ. λ. Γκουαρνέρι). Στην πόλη, που αποτελεί επισκοπική έδρα, διασώζονται πολλοί ναοί εξαιρετικής αρχιτεκτονικής. Ένας από αυτούς είναι ο καθεδρικός ναός λομβαρδικού ρυθμού, που θεμελιώθηκε το 1190 και αποπερατώθηκε από τον Τζιάκομο Ποράτα το 1273. Στον ναό υπάρχουν νωπογραφίες των Ρομανίνο και Πορντενόνε και ανάγλυφα του Αντελάμι. Το κωδωνοστάσιό του, που φέρει την ονομασία Τοράτσο, είναι οικοδόμημα του 1250. Αξιόλογη είναι επίσης η εκκλησία του Αγίου Αυγουστίνου, γοτθικού ρυθμού, καθώς και εκείνη του Αγίου Πέτρου, αναγεννησιακού ρυθμού. Στα μνημεία της πόλης συγκαταλέγονται το κοινοτικό μέγαρο (13ος αι.), τα ανάκτορα Φόντρι (τέλη 15ου αι.), Ραϊμόντι και Στάνγκα (16ος αι.). Εξίσου σημαντικά είναι και τα εκθέματα του μουσείου της πόλης. Ιστορία. Η πόλη ιδρύθηκε από τους Ρωμαίους το 218 π.Χ. και σύντομα εξελίχθηκε σε κομβικό σημείο εμπορικών συναλλαγών. Το 69 μ.Χ. καταστράφηκε από τον αυτοκράτορα Βεσπασιανό στη διάρκεια της διαμάχης του με τον Αύλο Βιτέλιο για την κατάκτηση του θρόνου, αλλά ανοικοδομήθηκε από τον ίδιο και γνώρισε μεγάλη ακμή μέχρι το 603, οπότε υπέστη ολοκληρωτική καταστροφή από τους Λομβαρδούς. Στη διάρκεια των συγκρούσεων μεταξύ Γουέλφων και Γιβελίνων (12ος αι.) η πόλη υπέστη για άλλη μία φορά σημαντικές καταστροφές. Το 1702 ενώθηκε με το δουκάτο του Μιλάνου και στον πόλεμο της διαδοχής της Ισπανίας κυριεύθηκε από τους Γάλλους. Οι Γάλλοι κατέλαβαν την πόλη το 1796, καθώς και το 1800, οπότε την κατέστησαν πρωτεύουσα της διοικητικής περιφέρειας του Άνω Πάδου. Από το 1814 έως το 1859 βρισκόταν υπό την κατοχή της Αυστρίας, για να απελευθερωθεί τελικά και να ταυτίσει την τύχη της με τις υπόλοιπες περιοχές της Ιταλίας.
Dictionary of Greek. 2013.